do jeziora Ewingi (jako
szczególnie ochranianego).
Pierwszy etap został
wykonany zgodnie z
projektem. Mianowicie,
położono dwie nitki kolektora
ciśnieniowego (ściekowego)
od „Renomy" do Półwsi. W
tym momencie dokonano
zmiany. Zakładowi groziło
zamkniecie, wobec czego
zbudował oczyszczalnię
wewnątrzzakładową.
|
Fot. 5 Powyżej - sesja nadzwyczajna - pierwszy od prawej stoi Bogdan Hardybała, późniejszy burmistrz Zalewa. |
Modernizacja polegała na
dobudowaniu stopnia
oczyszczania chemicznego.
Od tego momentu ścieki garbarskie, oczyszczone niemal całkowicie, były kierowane do
Półwsi gdzie kierowane były na filtr gruntowy (ostateczne oczyszczenie) i do Rowu
Kopernika.
Jak widać z powyższego wywodu miasto zostało „wykukane". Okazało się to już w fazie realizacji budowy kanalizacji ściekowej dla Zalewa. Ścieki miejskie miały być doprowadzone do przepompowni, ta zaś (miała po zmieszaniu pompować ścieki brudne do wspólnej oczyszczalni na Półwieś) miała fatalną lokalizację. Nie dość, że w odległości około 50m od jeziora Ewingi, to jeszcze dno przepompowni było zaprojektowane 7 m poniżej lustra jeziora. Pobudowanie tej przepompowni (zgodnie z planem) kosztowałoby tyle co niewielka oczyszczalnia. I to była podstawowa przyczyna, dla której odstąpiono od skierowania ścieków w pobliże „Renomy".
Postanowiono budować osobną oczyszczalnię miejską.
Sesja odbyła się w dwóch etapach. Najpierw radni zobaczyli miejsce pod oczyszczalnię w Półwsi, później oczyszczalnię „Renomy" w Zalewie.
W wyniku dramatycznej dyskusji (niewiele brakowało, by sesja skończyła się bez żadnych ustaleń) przeprowadzono imienne głosowanie w dwóch kwestiach. Pierwszą była sprawa zmiany lokalizacji - niemal wszyscy poparli takie rozwiązanie. Druga sprawa -przyjęcie oferty „Renomy" gruntu za kolektor (o czym niżej). Nie wierzono w czystość intencji. Były zdania, że podupadający zakład próbuje sprzedać „zbędny" kolektor pod presję. Ofertę ostatecznie przyjęto.
Czerwiec 1992 r. — Zarząd MiG podpisał umowę przedwstępną ze spółdzielnią „Renoma" dotyczącą powyższej sprawy. (UMOWA KOŃCOWA NIGDY ME ZOSTAŁA PODPISANA) „Renoma" doskonale wiedziała, że w sejmie przygotowywana była ustawa na temat uwłaszczenia wszystkich spółdzielni!!!
Dyktat rurą trwał aż do końca 2004 roku! Opisywałem to na łamach „POMEZANIAE" i „Więzi Społecznej".
Wrzesień 1992 r. — w decydującą fazę wkroczyła budowa oczyszczalni. Montowane były kontenery, stawiany był budynek rozdzielni i obsługi.
Równocześnie rozpoczęty się prace przy budowie przepompowni centralnej na terenie ZGKiM. Po rozruchu oczyszczalni potrzebna była odpowiednia ilość niezagmłych ścieków komunalnych.
Październik 1992 r. - transport następnego kontenera. (17.X) odbyło się w Urzędzie Wojewódzkim w Olsztynie z inicjatywy wice wojewody Wacława Bartnika spotkanie z wójtami i burmistrzami gmin, na terenie • których prowadzone były inwestycje.
Był również dyrektor wydziału Bogdan Szczepkowski. Po zapoznaniu się z naszymi dokumentami otrzymaliśmy z urzędu wojewódzkiego dotację 1.3 mld zł na
iii!
Fot. 6 - Powyżej - montowane kontenery w Półwsi.
zakończenie budowy oczyszczalni ścieków i przepompowni. W tym roku otrzymaliśmy z UW 3.3 mld zł (w roku 1991 l mld zł). W
Fot.7 — Powyżej - Wice wojewoda Wacław Bartnik (w środku). Z lewej Jerzy Kański, tyłer sekretarz gminy Jadwiga Bedra.
związku z tym, że w roku 1993 zmieniało się „Prawo wodne" miał zlikwidowany Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska, a wraz z nim możliwość dofinansowanie przez UW w/w inwestycji. Pozostawało szukać możliwości zaciągania kredytu (o który też nie było łatwo przy korzystnym oprocentowaniu).
Listopad 1992 r. — rozruch technologiczny oczyszczalni ścieków - trwa ponad 3 tygodnie. Na razie ścieki dowożone były wozami asenizacyjnymi. Oczyszczalnia przyjąć może do 600 m3 ścieków na dobę. Oczyszczone ścieki doprowadzone
są kanałem. pot g Rozruch technologiczny,
melioracyjnym
(rów Kopernika)
do rzeki Dzierzgonki (do tego samego kanału odprowadza ścieki „Renoma"), a więc poza zlewnie jeziora Ewingi i Jeziorak.