Przy określaniu wysokości stawek od gruntów , rada gminy może różnicować ich wysokość dla poszczególnych rodzajów przedmiotów opodatkowania, uwzględniając w szczególności lokalizację, rodzaj prowadzonej działalności, rodzaj zabudowy, przeznaczenie i sposób wykorzystywania gruntu.

Przy określaniu wysokości stawek od budynków lub ich części , rada gminy może różnicować ich wysokość dla poszczególnych rodzajów przedmiotów opodatkowania, uwzględniając w szczególności lokalizację, sposób wykorzystywania, rodzaj zabudowy, stan techniczny oraz wiek budynków. Rada gminy może również z wyjątkiem budynków mieszkalnych różnicować wysokość stawek dla poszczególnych rodzajów przedmiotów opodatkowania, uwzględniając w szczególności rodzaj prowadzonej działalności.

W przypadku nieuchwalenia przez radę gminy stawek podatku od nieruchomości na dany rok podatkowy stosuje się stawki obowiązujące w roku poprzednim. Organem podatkowym właściwym w sprawach podatku od nieruchomości jest wójt albo burmistrz (prezydent) miasta .

Górne granice stawek kwotowych na każdy rok podatkowy ogłasza, w drodze obwieszczenia w Monitorze Polskim, minister finansów. Przy ustalaniu tych granic uwzględnia się zasadę, zgodnie którą górne granice stawek podatkowych ulegają corocznie podwyższeniu na następny rok podatkowy w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen detalicznych towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku, w który stawki ulegają podwyższeniu, w stosunku do analogicznego okresu roku poprzedniego.